Οικονομία - Κρίση

                                       Τα εφτά ψέματα για την κρίση

Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, τα κόμματα που ανέδειξαν το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ σε «εθνική υπόθεση» (αλλά και ο ΛΑ.Ο.Σ., οι Οικολόγοι κά), αποπροσανατολίζοντας και εγκλωβίζοντας τους εργαζόμενους, έρχονται εδώ και καιρό με διάφορα ψεύδη να παραπλανήσουν για τα ζητήματα που αφορούν την οικονομική κρίση. Ποια ψέματα;

Πρώτο: Προσπαθούν να κρύψουν ότι η καπιταλιστική κρίση οφείλεται στην υπερ-συσσώρευση αμύθητων κεφαλαίων από τα μονοπώλια, επιχειρώντας να μας πείσουν ότι η κρίση οφείλεται στην απληστία των χρηματιστών, στα golden boys και στον ακραίο καζι-νοκαπιταλισμό. Προσπαθούν να μας κοροϊδέψουν. Αυτά είναι τα αποτελέσματα και όχι οι αιτίες. Κρύβουν ότι η κερδοσκοπία είναι το κίνητρο του κεφαλαίου. Οτι οι φούσκες των τραπεζών στις ΗΠΑ και την ΕΕ άρχισαν να «σκάνε» όταν τα λαϊκά νοικοκυριά αδυνα-τούσαν να πληρώσουν τα δάνεια και όταν δεν ήρθαν τα αναμενόμενα κέρδη από την παραγωγή, που το χρηματιστικό κεφάλαιο είχε προαγοράσει.

Δεύτερο: Λένε ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι εισαγόμενη και μπορεί να αντιμετω-πιστεί με μεταρρυθμίσεις υπέρ της ανταγωνιστικότητας. Παραπλανούν. Η κρίση έπληξε πρώτα τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, που έχουν ήδη εισαγάγει και ισχύουν τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα. Οι παράγοντες που υπάρχουν εκεί, υπάρχουν και στην Ελλάδα.

Τρίτο: Λένε ότι η λύση βρίσκεται στην κρατική παρέμβαση και τη ρύθμιση της αγοράς. Ψέματα. Η κρατική παρέμβαση δε σταμάτησε ποτέ. Μόνο η μορφή της αλλάζει, ανάλογα με τις ανάγκες που έχει κάθε φορά το κεφάλαιο. Σε κάθε περίπτωση, το κράτος ήταν και είναι πάντα παρόν και πάντα λειτουργεί προς όφελος του κεφαλαίου.

Τέταρτο: Στην κρίση, λένε, είναι αναγκαία και ωφέλιμη η ταξική συνεννόηση. Αν οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και οι μεγαλοκατασκευαστές είναι μια φορά άγριοι και επιδιώκουν το βάθεμα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης όσο κερδίζουν, γίνονται κυριολεκτικά αδίστακτοι όταν τα κέρδη τους μειώνονται.

Πέμπτο: Μας λένε «καλύτερα ως εργαζόμενοι να χάσουμε προσωρινά κάτι, παρά να ... μείνουμε άνεργοι». Καμιά θυσία των εργατών δε σταματά την κρίση, ούτε αμβλύνει τα αποτελέσματά της. Η ανεργία θα φουντώσει και όταν το κεφάλαιο μανιωδώς θα αναζητά διέξοδο κερδοφορίας και όταν τη βρει, γιατί αυτό συμβαίνει από την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων.

Έκτο: Βάζουν το δίλλημα «αν ήμασταν έξω από την ΕΕ και την ΟΝΕ, τα πράγματα θα ήταν χειρότερα». Επιχείρημα παραπλανητικό και χωρίς αποδείξεις. Η ΕΕ ισχυροποιεί την ελληνική πλουτοκρατία σε βάρος πρώτα από όλα του ελληνικού λαού. Με τα μέτρα, τις κατευθύνσεις της και τα κονδύλια, στήριξε την κερδοφορία της. Τώρα πρωτοστατεί να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι.

Έβδομο: Μέσα από την κρίση μπορεί να αλλάξει ο καπιταλισμός, να γίνει πιο ανθρώπινος. Ο καπιταλισμός ούτε εξανθρωπίζεται, ούτε εξυγιαίνεται, είτε εξαγοράζονται, είτε κρατικοποιούνται χρεοκοπημένες τράπεζες ή και παραγωγικές επιχειρήσεις.

Ο καπιταλισμός δε γιατρεύεται. Η κρίση τον ακολουθεί πάντα μετά από κάθε ανοδική φάση, που και αυτή γίνεται σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Ο μόνος δρόμος για να μην πληρώσουν την κρίση οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι είναι να οργανωθούν, να συντονίσουν τις δυνάμεις τους κατά κλάδο, να δυναμώσουν την αλληλεγγύη τους, να οξύνουν την ταξική πάλη. Χρειάζεται μαζικός απεγκλωβισμός από τον ευρωμονόδρομο, από την πολιτική και την ιδεολογία της πλουτοκρατίας. Οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν με την πρόταση συμμαχίας και εξουσίας του ΚΚΕ να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική.